(၁) တစ္ႏုိင္ငံလုံးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိျခင္း
(၂) ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈဆုိင္ရာ မူေဘာင္ခ်မွတ္ျခင္း
(၃) အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသားမ်ားအဆင့္ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြမ်ား က်င္းပျခင္း
(၄) ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံက်င္းပျခင္း
(၅) ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိျခင္း
(၆) ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၌ အတည္ျပဳျပဌာန္းျခင္း
(၇) ျပည္ေထာင္စုသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း
(၈) လုံၿခံဳေရးဆုိင္ရာ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္း လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ ျပည္ေထာင္စုသေဘာတူစာခ်ဳပ္ပါ သေဘာတူညီ ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း စ သည့္ ႏုိင္ငံေရး လမ္းျပေျမပုံကုိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရာ တြင္ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ား၏ သေဘာထား ဆႏၵကုိ သတိခ်ပ္ေစဖုိ႕ ရည္ရြယ္သည္။
(က) ဒုတိယအၾကိမ္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားညီလာခံသေဘာထားဆႏၵ
အနာဂါတ္ ခ်င္းအမ်ိဳးသားအေရးတြင္ ကိုင္စြဲက်င့္သံုးသြားမည့္ ဘံုသေဘာထား ရပ္တည္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ ႏိုင္ေရးအ လို႔ငွာ ခ်င္းျပည္နယ္ အစုိးရအဖဲြ႔၊ ခ်င္းႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ခ်င္းအမိ်ဳးသားပါတီ(CNP)၊ ခ်င္းတုိးတက္ေရးပါတီ (CPP)ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး ပါတီ(ENDP)တို႔မွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ခ်င္းတိုင္းရင္းသား ေရးရာ၀န္ႀကီးမ်ား၊ ခ်င္းအမ်ိဳးသားတပ္ဦး၊ ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ေဒသအသီးသီး မွ ခ်င္းရပ္မိရပ္ဖႏွင့္ မ်ိဳးႏြယ္စု ေခါင္း ေဆာင္မ်ား အပါအ၀င္ ခ်င္းအရပ္ဘက္လူမႈ အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား၊ ဘာသာ အသီးသီးမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ခ်င္းအမ်ိဳးသမီး ကိုယ္စား လွယ္မ်ား၊ ခ်င္း လူငယ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ခ်င္းေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားစသည့္ အလႊာေပါင္းစံုမွ ခ်င္းအမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳး သားကိုယ္စားလွယ္ စုစုေပါင္း (၅၇၁)ဦးျဖင့္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ခ်င္းအမ်ိဳး သား ညီလာခံကို ခ်င္းျပည္နယ္ ဟားခါး ၿမိဳ႕၌ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၁၂) မွ (၁၅) ရက္ထိ က်င္း ပျပဳလုပ္ခဲ့ရာမွာ ေအာက္ပါ (၁၀)ခ်က္ကုိ သေဘာ တူခဲ့ၾကသည္။
၁။ စီးပြားေရး(အေျခခံအေဆာက္အအုံမ်ားဖံြ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး)
၂။ ပညာေရး
၃။ ေျမယာႏွင့္ သဘာဝသယံဇာတ
၄။ အစာေရစာဖူလႈံျခင္းႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး
၅။ ႏုိင္ငံေရးေတြ႔ဆုံမႈဆုိင္ရာမူေဘာင္မ်ား
၆။ ဘာသာေရးဆုိင္ရာလြတ္လပ္ခြင့္
၇။ အမ်ဳိးသမီး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူညီမွ်ေရး
၈။ ဥပေဒျပဳေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး
၉။ ခ်င္းလူမ်ဳိးဒုကၡသည္မ်ားအေရး
၁၀။ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ စသည့္အခ်က္ (၁၀)ခ်က္ႏွင့္ ပါတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးသေဘာတူခဲ့ၾက သည္။ ၄င္းအနက္ ႏုိင္ငံေရးေတြ႕ဆုံမႈ မူေဘာင္ ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းပုံဆုိင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ ႏွစ္ခုကုိ အေလးေပးေဖာ္ျပလုိသည္။
ႏိုင္ငံေရးေတြ႕ဆံုမႈဆိုင္ရာမူေဘာင္မ်ား အေပၚ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား
၁။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၁) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ လစဥ္ေရဒီယို မိန္႔ခြန္းတြင္ “ေရရွည္တည္တ့ံ မည့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ စဥ္တစ္ ရပ္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ ဖို႔ဆိုရင္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးတစ္ခု တည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ဘဲ လက္နက္ကိုင္ ပ႗ိပကၡ မ်ားရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ ျပသနာေတြကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္း နဲ႔ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔က အဓိကျဖစ္တယ္” ဆိုသည့္ေျပာၾကားခ်က္အေပၚ ဤညီလာခံမွ ႀကိဳဆိုသည္။
၂။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ ပထမဆင့္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးေတြ႕ဆံုမႈဆိုင္ရာ မူေဘာင္မ်ား ခ်မွတ္ျခင္း၊ ဒုတိယအဆင့္ အေနျဖင့္ တစ္ျပည္လံုးအတိုင္း အ တာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္း၊ တတိယ အဆင့္အ ေနျဖင့္ အမ်ိဳးသား အဆင့္ ႏိုင္ငံေရးေတြ႕ ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ား က်င္းပျခင္း၊ စတုတၳ အဆင့္တြင္ ပင္လံု စိတ္ ဓာတ္၊ ပင္လံုမူကို အေျခ ခံေသာ ျပည္ေထာင္စုညီလာခံ က်င္းပၿပီး “တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္ စုသေဘာ တူညီခ်က္” ကို လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္း၊ ပဥၥမအဆင့္တြင္ “တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူ ညီခ်က္”ကို အတည္ျပဳျခင္း(Ratification)၊ ေနာက္ဆံုး အဆင့္တြင္ “တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စု သေဘာတူညီခ်က္” ပါအခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ရန္၊
၃။ ျပည္ေထာင္စုညီလာခံကို-
(က) ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ လႊမ္းမိုးမႈ မရိွေစဘဲ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပတြင္ က်င္းပရန္၊
(ခ ) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ (ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ)၊ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕အစည္း(လႊတ္ေတာ္)၊ တရားစီရင္ေရး အဖြဲ႕အစည္း၊ တပ္ မေတာ္၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွ တရား၀င္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာအပ္ ႏွင္းေပး ရန္။
(ဂ) ထြက္ေပၚလာေသာ ရလာဒ္အား လႊတ္ေတာ္အပါအ၀င္ သက္ဆိုင္သူအားလံုးမွ ေဆြးေႏြးျခင္း မျပဳေတာ့ဘဲ ျပည့္ ျပည့္စံုစံု သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္း အေကာင္အ ထည္ေဖၚေဆာင္ရြက္ေစရန္၊
၄။ ႏိုင္ငံေရးေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပဲြျပဳလုပ္ရာတြင္ အေျခခံရမည့္ မူမ်ား
(က) ႏိုင္ငံေရးျပသနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ သံႏၷိ႒ာန္ျပဳျခင္း
(ခ) ပင္လံုသေဘာတူညီခ်က္ကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း
(ဂ) ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္
(ဃ) စစ္မွန္ေသာဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ က်င့္သံုးျခင္း
(င) ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ဖဲြ႕စည္းျခင္း
(စ) ေလးစားမႈ၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္
(ဆ) တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားကို ကာကြယ္ျခင္း
(ဇ) အခြင့္အေရးတန္းတူမႈ
(ဈ) ျပည္သူလူထုခံစားရေသာ ဒုကၡမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း
(ည) တိုင္ရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕အစည္းမ်ား၏ ကူညီေထာက္ပ့ံမႈမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း
(ဋ) အားလံုးပါ၀င္ေရး
(ဌ) အမ်ားသေဘာတူညီမႈ
(ဍ) ပူေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ
(ဎ) ပြင့္လင္းျမင္သာမႈႏွင့္ တာ၀န္ခံမႈ
(ဏ) စစ္တပ္မ်ားကိုခဲြထားျခင္းႏွင့္ ရန္လုိမႈမ်ားရပ္ဆိုင္းထားျခင္း
(တ) စစ္အင္အားအသံုးျပဳျခင္းကို တားျမစ္ျခင္း
(ထ) တရားမွ်တ၍ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈရိွေသာအက်ိဳးရလဒ္
၅။ ျပည္ေထာင္စုညီလာခံတြင္ ေဆြးေႏြးရမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား
(က) ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း
(ခ) လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း
(ဂ) စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ေမးခြန္းမ်ား
(ဃ) ဥပေဒျပဳေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း
(င) ေျမယာဆိုင္ရာကိစၥ
(စ) ပညာေရး အဆင့္အတန္းမ်ား
(ဆ) ဘာသာစကားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအခြင့္အေရးမ်ား
(ဇ) ဘာသာေရး အခြင့္အေရး
(ဈ) က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အဆင့္အတန္းမ်ား
(ည) လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားျခင္းဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ား
(ဋ) အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး
(ဌ) မူးယစ္ေဆး၀ါး တိုက္ဖ်က္ျခင္း
(ဍ) အေျခခံအေဆာက္အအံုမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း
(ဎ) ဒုကၡသည္ကိစၥမ်ား
(ဏ) အလုပ္သမား
(တ) ခဲြျခားဆက္ဆံမႈမရိွေရး
(ထ) ခရီးသြားလုပ္ငန္း
(ဒ) သတင္းမီဒီယာ
(ဓ) အစုိးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပါ၀င္ မႈႏွင့္ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းမ်ား၏ အခန္းက႑
၆။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တခုလံုးအား ဦးေဆာင္အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ေကာ္မီတီ
(က) ထိပ္သီးၿငိမ္းခ်မ္းေရးပူးတဲြေကာ္မတီ
(ခ) အမ်ိဳးသားေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးဦးေဆာင္ေကာ္မတီ
(ဂ) အထူးအလုပ္အဖဲြ႕ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာအလိုက္ေဆြးေႏြးရမည့္ေကာ္မတီ
၇။ ျပည္ေထာင္စုညီလာခံတြင္ အစိုးရအဖဲြ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားမွ ကုိယ္စားလွယ္ မ်ားျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းရမည္။ သို႔ရာတြင္ အထူးအလုပ္အဖဲြ႕ႏွင့္ အ ေၾကာင္းအရာအလိုက္ေဆြးေႏြး ရမည့္ေကာ္မီတီမ်ား တြင္မူအရပ္ဘက္ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားလည္း ပါ၀င္ေစရန္၊
၈။ လုပ္ငန္းစဥ္အဆင့္အတိုင္း၌ အမ်ိဳးသမီး (၃၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ပါ၀င္ေစရန္၊
၉။ ျပည္ေထာင္စုညီလာခံ၏ အခ်ိန္ကာလ၊ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျခင္း
(က) ျပည္ေထာင္စုသေဘာတူညီခ်က္ အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္သည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ ေသာအခါ ညီလာခံအား အဆံုးသတ္ရန္
(ခ ) သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို မဲဆႏၵျဖင့္ အတည္ျပဳရန္
(ဂ ) ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြမတိုင္မီ (၆) လအလိုတြင္ အၿပီးသတ္က်င္းပႏိုင္ရန္၊ ပင္လံု (၃)ကိုေရြးေကာက္ပဲြအၿပီး က်င္း ပရန္၊
(ဃ) ျပည္ေထာင္စုစာခ်ဳပ္ကို ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရန္၊
ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္၍ -
၁၀။ စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရာတြင္ အေျခခံရမည့္မူ (၁၀)ခ်က္
(က) တုိင္းရင္းသားျပည္သူတစ္ရပ္လုံးထံမွ ဆင္းသက္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ
(ခ) တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတုိင္း ႏုိင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးအရ တန္းတူေရး
(ဂ) ကုိယ္ပုိင္ ျပဌာန္းခြင့္
(ဃ) ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္မူ
(င) လူနည္းစုမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ကာကြယ္ျခင္း
(စ) ဒီမုိကေရစီ အခြင့္အေရး၊ အေျခခံ လူ႕အခြင့္အေရးႏွင့္ က်ား/မဆုိင္ရာ တန္းတူမႈ
(ဆ) ပါတီစုံ ဒီမုိကေရစီစနစ္
(ဇ) ဘာသာေရးကို အေျခမခံေသာ ႏုိင္ငံ
(ဈ) ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ ဖဲြ႕စည္းျခင္းႏွင့္ အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေအာက္တြင္ လက္နက္ကုိင္ တပ္ဖဲြ႕မ်ား ထား ရွိျခင္း။
(ည) ျပည္နယ္သစ္ ထူေထာင္ခြင့္ ရွိျခင္း
၁၁။ စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ရာတြင္ ျပည္ေထာင္စုအဖဲြ႕၀င္ ျပည္နယ္/တုိင္း ေဒသၾကီးမ်ား၌ သီးျခားဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြ အသုံးျပဳရန္၊
၁၂။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္စနစ္သုိ႔ ဦးတည္ၿပီး ျပင္ဆင္ရန္၊
(ခ) လူထု သေဘာထားဆႏၵ စစ္တမ္းေကာက္ယူျခင္း
ခ်င္းအမ်ိဳးသားတပ္ဦးႏွင့္ ခ်င္းျပည္နယ္အစိုးရ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္(၅)ႏွင့္ ဗဟိုအဆင့္ သေဘာတူညီခ်က္ (၆)အရ ခ်င္းအမ်ိဳးသားတပ္ဦးသည္ ခ်င္းျပည္အတြင္း လူထုေတြ႕ဆံုပြဲကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ(၂၂)ရက္မွစ၍ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပဳ လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္၊ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦး၊ ထန္တလန္ ဆက္ဆံေရးရံုးမွ ဦးေဆာင္ၿပီး ဖလမ္းၿမိဳ႕နယ္၊ ဟားခါးၿမိဳ႕နယ္ ႏွင့္ထန္တလန္ၿမိဳ႕နယ္ မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ တီးတိန္ဆက္ဆံေရးရံုးမွ ဦးေဆာင္ၿပီး တြန္းဇံႏွင့္ တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ မတူပီ ဆက္ဆံ ေရးရံုးမွ ဦးေဆာင္ၿပီး မတူပီ၊ မင္းတပ္၊ ကန္ပလက္ ႏွင့္ ပလက္၀ၿမိဳ႕ နယ္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ (၃)ေနရာခြဲၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။
၄င္းအနက္ ထန္တလန္ ဆက္ဆံေရးရံုးမွ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္သည့္ ဖလမ္း၊ ဟားခါး ႏွင့္ ထန္တလန္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ား အတြင္း လူထုေတြ႕ဆံုပြဲကုိ စုရပ္(၃၆)ေနရာ ခဲြၿပီး ေက်း ရြာေပါင္း (၃၁၇) မွ ျပည္သူ (၁၀၁၂၈)ဦးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုးေဆြးေႏြးမႈ ျပဳလုပ္ ရာမွာ လူေပါင္း (၆၇၃၆)ဦး ၏ သေဘာထားဆႏၵကုိ အေလးေပးေဖာ္ျပလုိသည္၊
ထုိ႕သုိ႕ သေဘာထားဆႏၵ ရယူခဲ့ရာတြင္ အနာဂါတ္ျပည္ေထာင္စုကုိ ဖက္ဒေရျပည္ေထာင္စုျဖင့္ တည္ေဆာက္ရန္ ပါ၀င္သူအားလုံးက ဆႏၵရွိၾကသည္။ ဖက္ ဒေရျပည္ေထာင္စုဆုိရာတြင္ မည္ကဲ့ သုိ႕ေသာ ဖက္ဒေရျပည္ေထာင္စုစနစ္ျဖင့္ တည္ေဆာက္မည္ကုိ ေအာက္ပါ အတုိင္း သေဘာ ထားေပးၾကပါသည္။
၁။ အနာဂါတ္ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပည္ေထာင္စုစနစ္က်င့္သုံးသင့္(၆၅၄၁ ဦး)၊ တျပည္ေထာင္စနစ္က်င့္ သုံးသင့္( ၇၄ ဦး)၊ ျပည္ေထာင္ေပါင္းစု စနစ္ က်င့္သုံးသင့္(၅၄ ဦး)၊
၂။ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းရာတြင္း အမ်ဳိးသားျပည္နယ္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားမ်ားျပည္နယ္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းသင့္ (၅၂၈၁ ဦး)၊ ရွစ္ျပည္ နယ္အေျခခံေသာ အမ်ဳိးသားမ်ားျပည္နယ္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းသင့္ (၁၂၁၈ ဦး)၊ ျပည္ နယ္ (၇)ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္း (၇)တုိင္းျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းသင့္( ၁၇၅ ဦး)၊
၃။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ပါတ္သက္ၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒအား ျပင္ဆင္ျဖည့္ စြက္သင့္( ၄၆၈၃ ဦး)၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒသစ္ေရးဆြဲသင့္ ( ၁၆၃၈ ဦး)၊ ၁၉၄၇ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္က်င့္သုံးသင့္( ၃၅၃ ဦး)၊
၄။ ဖက္ဒေရျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီစနစ္ျဖင့္အုပ္ခ်ဳပ္သင့္( ၆၃၃၄ ဦး)၊ သမၼတစနစ္ျဖင့္ အုပ္ ခ်ဳပ္သင့္ (၂၈၁ ဦး)၊ စည္းမ်ဥ္းခံဘုရင္စနစ္ (၅၉ ဦး)၊
သာယာ၀ေျပာၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေသာ တုိင္းျပည္တခု ျဖစ္တည္လာဖုိ႕ဆုိသည္မွာ တုိင္းျပည္ အတြင္း စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိမွသာ၊ စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိရာ တြင္ လူထု အေျခခံသည့္ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး အေဆာက္အအုံမ်ား တည္ေဆာက္ႏုိင္မွသာ တည္ ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿပီး သာယာ၀ေျပာေသာ တုိင္းျပည္ဆုိတာ ျဖစ္တည္လာသည္။
ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦးႏွင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရအၾကား မေျပာပေလာက္ေသာ ပဏာမ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးေၾကာင့္ လူထု ဆႏၵ အစစ္အမွန္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ခဲ့သည့္ ေဖာ္ျပပါ လက္ေတြ႕သာဓကႏွင့္ လူထုဆႏၵကုိ ေလးစားသမႈျပဳ ကုိင္စြဲလ်က္ အနာဂါတ္ ဖက္ဒေရျပည္ေထာင္စုကုိေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ အနာဂါတ္ ခ်င္းအမ်ဳိး သားျပည္နယ္ ကုိေသာ္ လည္းေကာင္း မည္သုိ႕ ဖြဲ႕စည္း တည္ေဆာက္သင့္ေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလုိက္ရသည္။
http://www.khonumthungburmese.org/?p=4089
0 comments:
Post a Comment
အခုလုိအၾကံျပဳေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္