လြမ္းေလာက္စရာမရွိေသာ ပညာေရးမူၾကမ္း

Published on Tuesday, 09 September 2014 02:19

အေျခခံပညာေရးဥပေဒၾကမ္း (မူၾကမ္း) ကို ေလ့လာၾကည့္စမ္းပါ၊ ေဝဖန္ၾကည့္စမ္းပါဆိုၿပီး ေပးလာတဲ့အတြက္ ဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒၾကမ္းကို ပညာေရးဝန္ထမ္းအမ်ားစု မဖတ္ရ ေသးဖူး ဆိုတဲ့ သတင္းကိုလည္း ဂ်ာနယ္သတင္းစာေတြမွာ ေဝဖန္ေရးသားလာတာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ဥပေဒၾကမ္းေတြ ဘာေတြကို စိတ္မဝင္စားဘူး၊ စာသင္ဖို႔ပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတဲ့ ေျပာစကား ေတြကို ဖတ္လိုက္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ မအံ့ၾသမိဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မလုပ္၊ မ႐ႈပ္၊ မျပဳတ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားေတြနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေနခိုင္းလြန္းအားႀကီးလို႔ သံေခ်းတက္လာတာ ၾကာေနၿပီ မဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ ႀကိဳတင္ဝန္ခံလိုတာက ပညာေရးမွာ နည္းပညာကို အလြန္အေရးပါတဲ့ဦးစားေပးအခန္းက႑ ကေန ထည့္သြင္းေလ့လာသင့္တယ္လို႔ ယူဆထားေၾကာင္း ဦးစြာဝန္ခံလိုပါတယ္။ ေခတ္ေနာက္က်ေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို အျမန္ဆုံး ျမႇင့္တင္ခ်င္ရင္ နည္းပညာနဲ႔ တြဲဖက္ေပါင္းစည္းေပးမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို လုပ္ေဆာင္ရာမွာ လွည္းကို ဂ်က္အင္ဂ်င္တပ္ေပးၿပီး ေမာင္းလို႔မရပါဘူး။ ေအာက္ေျခဖရိန္ကစၿပီး ဂ်က္အင္ဂ်င္ တင္ေမာင္းႏိုင္တဲ့အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ ေမာင္းသင့္တယ္လို႔ ခံယူထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေျခခံပညာေရးဥပေဒ (မူၾကမ္း) မွာ နည္းပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ဖို႔ ရည္မွန္းထား သလဲလို႔၊ အခန္း (၂) မွာပါတဲ့ “အေျခခံပညာေရး၏ရည္မွန္းခ်က္မ်ား” ဆိုတဲ့ ေနရာကေနစၿပီး နည္းပညာဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ရွာၾကည့္မိပါတယ္။ နည္းပညာနဲ႔ ေခတ္ေနာက္က်ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ ပညာေရးကို ဘယ္လိုေတြ ျမႇင့္တင္ ၾကမလဲဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။
အေျခခံပညာေရး၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားဆိုၿပီးေတာ့ (က) မွ (ည) အထိ ၁၀ ခ်က္ ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ အဲဒီ ဆယ္ခ်က္စလုံးမွာ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ပညာေရးဌာနက နည္းပညာနဲ႔ ပညာေရးတိုးတက္ေအာင္ႀကံေဆာင္မယ္လို႔ ရည္မွန္းထားတာ တစ္ခ်က္မွ မပါတာကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ နည္းပညာမပါဘဲ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ပညာေရးကိုပဲ ဆက္သြားဖို႔ ရည္မွန္း ထားေသးတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေနပါတယ္။
အခန္း (၃) အေျခခံပညာေရးဆိုင္ရာမူမ်ားဆိုၿပီး ခ်မွတ္ထားရာမွာလည္း စာလုံးေတြ ေဖာင္းဖြ႐ႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ထားေပမယ့္ ေခတ္မီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ နည္းပညာနဲ႔ႀကံေဆာင္ေပးဖို႔ မူခ်ထားတာ တစ္ခ်က္မွ မေတြ႕ရ ပါဘူး။
ေကာင္းၿပီ ဒါဆိုရင္ ဆရာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြတိုးတက္ေအာင္ အဆင့္ျမႇင့္ၾကမလဲဆိုတဲ့ အခန္း (၈) “ဆရာအတတ္ပညာေရး” ကို ေလ့လာလိုက္ေတာ့လည္း၊ ဆရာ ဆရာမေတြကို နည္းပညာနဲ႔ သူတို႔ဘဝကို အဆင့္ျမႇင့္တင္ေပးၿပီး အေျခခိုင္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္၊ သူတို႔ကတစ္ဆင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကို နည္းပညာနဲ႔ သင္ၾကား သင္ယူမႈ အဆင့္ျမႇင့္တင္ေပးခိုင္းမယ္ဆိုတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ေတြ ကင္းမဲ့ေနတာေတြ႕ရပါ တယ္။
ပညာေရးမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခတ္ေနာက္က်လာခဲ့တာကို နည္းပညာနဲ႔ပဲ ျမႇင့္တင္ႏိုင္လို႔ ရေတာ့မယ္ထင္ပါ တယ္။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ နည္းပညာဆိုတာ သင္ၾကားမႈ သင္ယူမႈျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ျဖတ္လမ္းလို႔ေတာင္ ဆိုရမလို ျဖစ္လာပါတယ္။ ဆရာေတြ ဆရာမေတြကို နည္းပညာနဲ႔ အဆင့္ျမႇင့္တင္မေပးဘဲ လမ္း႐ိုးလမ္းေဟာင္း အတိုင္း ဒါသင္၊ ဒါဖတ္၊ ဒါေရးမွ အမွတ္ဆက္ေပးခိုင္းေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီပညာေရးဥပေဒဆိုတာ ေခတ္ေဟာင္းမွာပဲ တဝဲလည္လည္ ရွိေနေသးတဲ့ ဥပေဒလို႔ ဆိုရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီစကားကို ဆိုရတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အေမရိကန္လိုျပည္ေထာင္စုႀကီးသာမက၊ အာရွမွာရွိတဲ့ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္၊ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ထိုင္းစတဲ့ႏိုင္ငံေတြေတာင္ STEM လို႔ေခၚတဲ့ ပညာေရး လမ္းေၾကာင္းကိုလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကပါတယ္။ သိပၸံ၊ နည္းပညာ၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ သခ်ၤာ (Science, Technology, Engineering, Mathematics) ဆိုတဲ့ STEM ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းေနာက္ကို လိုက္မွသာလၽွင္ ပညာေရးဟာ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သလို၊ ႏိုင္ငံလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ေလးေခ်ာင္းေထာက္ ပညာေရးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကခ်ိန္မွာ ျမန္မာ့ပညာေရးကေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္မွာလည္း ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေစႏိုင္တဲ့ စနစ္ေတြကို အေျခမခံတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ ေရးဆြဲတဲ့ ပညာေရးဥပေဒ ဟုတ္၊ မဟုတ္ ေလ့လာဆန္းစစ္ေဝဖန္ၾကဖို႔ လိုလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
၂၁ ရာစုဟာ သိပၸံနဲ႔နည္းပညာတီထြင္မႈေတြကို ေတာင္းဆိုလာ႐ုံမက ဂလိုဘယ္လိုင္ေဇးရွင္းနဲ႔ အသိပညာကို အေျခခံေသာ စီးပြားေရး (Globalization and Knowledge-based Economy) ဆိုတာေတြရဲ႕ စိန္ေခၚမႈကို အႀကီးအက်ယ္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ရာစုလို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုမႈေတြ၊ စိန္ေခၚမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ နည္းပညာကို အေျခခံတဲ့လူ႕ေဘာင္၊ သတင္းအခ်က္အလက္၊ နည္းပညာမ်ားကို အသုံးခ်ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ ပညာေရးစနစ္ေတြနဲ႔သာ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အားလုံးေသာ ႏိုင္ငံေတြဟာ STEM ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ပညာေရးကို တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ႀကံေဆာင္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အာရွက စင္ကာပူနဲ႔၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အိုဘားမားတို႔ဟာ STEM ကို က်ဳပ္တို႔ ကေလးေတြအတြက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးပါ၊ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါဆိုၿပီး ပညာေရးဌာနက ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ရာဇသံေပးရာမွာ အသည္းဆုံး၊ အကဲဆုံးျဖစ္ပါတယ္။
နည္းပညာဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ ပ်ံ႕ႏွံေနပါၿပီ။ လူသားတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝေတြမွာလည္း မရွိမျဖစ္ အေရးပါလာပါၿပီ။ နည္းပညာေၾကာင့္ အလုပ္အကိုင္ေနရာနဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြအားလုံးပါ ေျပာင္းလဲခဲ့ရပါတယ္။ STEM ဆိုတာကို ေရွာင္လႊဲလို႔လည္းမရဘူး။ ေၾကာက္လို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ေခါင္းေရွာင္လို႔လည္းမရဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ ေက်ာ္လႊားလိုက္လို႔လည္းမရပါဘူး။ ဘယ္နည္းနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကမလဲဆိုတာကိုသာ စဥ္းစားအေျဖရွာဖို႔ လိုပါတယ္။
ကြန္ပ်ဴတာမတတ္ေသာလူႀကီးေတြက၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အင္တာနက္အေၾကာင္းမသိလည္း ငါတို႔ လူႀကီးလုပ္စားလို႔ ရေနေသးတာပဲထင္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ လူငယ္ေတြအတြက္ ထည့္မစဥ္းစားဘူးဆိုရင္ ျမန္မာ့ပညာေရးမွာ ဘယ္လိုဥပေဒေတြဆြဲဆြဲ၊ ဘယ္မူေတြေရးေရး ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနဦးမွာပါပဲ။
http://myanmar.mmtimes.com/index.php/national-news/11832-2014-09-09-09-25-58.html